آمادگی جسمانی و عملکرد ورزشی
مریم دهقانیان فرد؛ حمید آقاعلی نژاد؛ مهدیه ملانوری شمسی
چکیده
هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر دو روش تمرین مقاومتی 7/3 و کلاسترست (CS) بر قدرت، ترکیب بدنی و عملکرد ورزشی بسکتبالیست‌های زن بود. روش: 21 بسکتبالیست (سن: 8/3±23/22 سال؛ قد: 78/6±94/165 سانتی‌متر؛ وزن: 50/9±30/63 کیلوگرم) بدون سابقه تمرینی در 6 ماه گذشته به طور تصادفی در سه گروه 7/3، CS و کنترل تقسیم شدند. گروه‌های تجربی برنامه تمرین مقاومتی، ...
بیشتر
هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر دو روش تمرین مقاومتی 7/3 و کلاسترست (CS) بر قدرت، ترکیب بدنی و عملکرد ورزشی بسکتبالیست‌های زن بود. روش: 21 بسکتبالیست (سن: 8/3±23/22 سال؛ قد: 78/6±94/165 سانتی‌متر؛ وزن: 50/9±30/63 کیلوگرم) بدون سابقه تمرینی در 6 ماه گذشته به طور تصادفی در سه گروه 7/3، CS و کنترل تقسیم شدند. گروه‌های تجربی برنامه تمرین مقاومتی، را برای هشت هفته/3روز انجام دادند. ارزیابی‌های پیش و پس از دوره‌ی تمرین شامل اندازه‌گیری ترکیب‌بدنی؛ ارزیابی حداکثر قدرت و سنجش عملکرد ورزشی با آزمون‌های توان بی‌هوازی (RAST)، تکرار دو سرعت (RSA)، 10متر سرعت، چابکی (T-test)، پرشCMJ و SJ بود. برای تعیین تفاوت معناداری بین گروه‌ها، از روش Mixed model ANOVA 2 × 3 استفاده شد. یافته‌ها: قدرت پایین‌تنه و بالاتنه گروه 7/3، افزایش معناداری نسبت به پیش-آزمون و گروه کنترل و در پرس‌سینه و پرس‌پا نسبت به گروه CS نشان داد. گروه CS در قدرت پایین‌تنه افزایش معناداری داشت. هر دو گروه تجربی بهبود معناداری در CMJ و زمان T-test و 10متر سرعت نسبت به پیش‌آزمون و گروه کنترل نشان دادند. در SJ افزایش معنادار به نفع گروه 7/3 نسبت به پیش‌آزمون، گروه CS و کنترل بود و همچنین افزایش معنادار SJ در مقایسه درون‌گروهی CS مشاهده شد. هیچ پروتکلی برRAST ، RSA و ترکیب‌بدن تأثیر معنادار نداشت. نتیجه‌گیری: با توجه به زمان کمتر برای صرف در هر جلسه و شدت پایین‌تر تمرین و بنابراین احتمال آسیب کمتر، پروتکل 7/3 یک روش تمرین بدنسازی کارآمد برای افزایش حداکثر قدرت، سرعت، چابکی و پرش زنان بسکتبالیست است.
